Dragon Ball: Bulma Brief

#1#

 Bulma zobaczyła czarne plamy na skalistych górach. Wiedziała, że to tam są jej przyjaciele, więc skierowała swój statek w tamtą stronę.

– Tam jest niebezpiecznie – usłyszała dalsze narzekania Yajiroba. – Zawracaj! Bo inaczej wyrzucę to dziecko z samolotu!

– Rób co chcesz – rzekła obojętnie. – Chcę ci jednak powiedzieć, że ojcem tego dziecka jest Vegeta.

– Co?! – Oczy Yajiroba powiększyły się. – Chcesz powiedzieć, że ten bach… znaczy, to cudne dziecko jest owocem twojej miłości do Vegety? Dobrze, w takim razie lećmy.

#2#

 – Nie pozwolę, bym drugi raz patrzył, jak ojciec ginie!

Chłopak z przyszłości wzbił się w powietrze i poleciał za Vegetą. Bulma była zdumiona słowami nastolatka.

– Co on miał na myśli, mówiąc „ojciec”? – zapytała.

–  W sumie teraz można już powiedzieć – odezwał się Piccolo. – Wiemy, kim są jego rodzice. Vegeta jest jego ojcem, a ty matką, czyli innymi słowy jest tym, które trzymasz aktualnie w swoich ramionach.

– Aaaa… - jęknęła przerażona, wyciągając przed siebie malucha, który zaczął machać rączkami.

#3#

Kiedy Bulma ułożyła Tronksa do snu, poszła w końcu do sypialni się położyć. Był to ciężki dzień, więc chciała odpocząć, zanim znów nie obudzi ją płacz syna.  

Na łóżku leżał Vegeta, który miał zgaszoną minę. Bulma domyśliła się, że to z powodu całej sytuacji z Komórczakiem. Gohan, syn Goku, który miał dopiero dwanaście lat, zdołał pokonać cyborga, a On, Książę Vegeta, nie dał rady tego zrobić. Przez to zamknął się w sobie i postanowił już nigdy nie trenować. Bulma zamierzała mu wyperswadować ten pomysł. Vegeta był Sayanem, a oni aż palili się do walki. To było ich życie.

Kobieta położyła się obok. Sayan ani drgnął, wciąż patrzyła na jego plecy.

– No już nie dąsaj się tak – odezwała się. Chciała położyć dłoń na jego ramieniu, lecz cofnęła ją. Nie wiedziała, jak Vegeta zareaguje. Trudno było przewidzieć jego zachowanie. – Nie możesz przestać walczyć, to jest do ciebie nie podobne.

– Łatwo ci mówić – zadrwił. Nadal był odwrócony do niej tyłem. – To nie ty zostałaś upokorzona i pokonana przez dwunastolatka.

– Wściekasz się z tego powodu, bo to syn Goku pokonał Komórczaka, a my dobrze wiemy, jak bardzo go nienawidzisz. Pragnę ci jednak przypomnieć, że ty też masz syna i także możesz go wyszkolić na najsilniejszego wojownika.

W końcu Vegeta poruszył się. Położył się na plecy i spojrzał na Bulmę z wielkim zainteresowaniem. Kobieta uśmiechnęła się i mruknęła lekko.

– Oczywiście, na razie potrzebuje matki, ale jak tylko podrośnie, będziesz mógł go trenować.

Bulma wiedziała, że chwilowy gniew Vegety już minął. Tym razem zagościł na twarzy Sayana szeroki uśmiech. 

Jej teraz nie było do śmiechu, bowiem znów usłyszała płacz Tronksa.

_____

Mam nadzieję, że takie małe miniaturki się podobały. Nie wiem, czy jeszcze coś pojawi się pod kątem Dragon Ball, bo ten o Bulmie był spontaniczny. Otworzyłam Worda i napisałam^^ Mam pomysł w głowie, by napisać o Videl i Gohanie, ale nie wiem, co z tego wyjdzie. Może coś mnie zainspiruje?

Pozdrawiam! :*