Potterowskie: Ślub Luny Lovegood

Dla Luny ten dzień był podniosły. Za kilka minut miała zostać żoną mężczyzny, którego kochała całym sercem, który stał się dla niej oparciem, najlepszym przyjacielem. Wiedziała, że to on jest jej przeznaczony. Pomimo iż miała swoich przyjaciół, u których zawsze mogła liczyć na wparcie, to jednak czegoś jej w życiu brakowało. A gdy pewnego dnia spotkała go na swojej drodze, uzmysłowiła sobie, że to jest to, czego szukała.

Marzyła o tym, aby jej ślub odbył się w czasie zimy. Na twarzy Luny pojawił się szeroki uśmiech, gdy ukradkiem zauważyła na zewnątrz, jak biały puch pokrywał ziemię. Goście siedzieli na krzesłach, które zostały owinięte beżowym materiałem, a jasny dywan rozciągał się aż do białej altany, ustrojony w kolorowe kwiaty – od róż po goździki. W około prezentowały się lodowe rzeźby w kształcie aniołów.

Goście weselni siedzieli opatuleni w ciepłe szaty, jednakże podejrzewała, że co poniektórzy rzucili na siebie zaklęcie ciepła, aby wytrzymali do końca tej ceremonii to zimno. Jej wzrok skierował się na sam początek – czekał na nią narzeczony, który odwrócony był do niej tyłem, toteż nie dostrzegła jego twarzy. W głębi duszy czuła narastającą fascynację tym, że za chwilę stanie się dla kogoś żoną.

– Gotowa – usłyszała cichy głos, który należał do Harry’ego Pottera. Spojrzała na przyjaciela z wielkim uśmiechem na twarzy.

Poczuła gorzki zawód, że nie było przy jej boku ojca. Los, który okazał się dość niesprawiedliwy, pozwolił mu opuścić ten świat w młodym wieku. Niestety, Ksenofilius pomylił się co do znaczenia pewnej rośliny i przepłacił to życiem. Luna z trudem musiała pogodzić się z tym, że ojciec nie mówił jej prawdy o niektórych gatunkach. Starała się teraz zachować oryginalność i postanowiła nie popełniać błędów ojca. Chciała poróżować, odkrywać nowe gatunki stworzeń oraz roślin, które będą prawdziwe i zaakceptowane przez Ministerstwo Magii. Wierzyła, że razem z jej przyszłym mężem, da radę zrealizować swoje marzenia.

Brakowało jej ojca, ale miała wokół siebie wspierających przyjaciół. Miała Harry’ego, dzięki któremu odkryła w sobie wiele możliwości. Nauczył, aby się nie poddawać w trudnych chwilach i walczyć do samego końca. Dlatego poprosiła go, by to on poprowadził ją do altany.

– Jeszcze tylko jedna rzecz – odparła, po czym zdjęła z siebie ciepły płaszcz, odsłaniając nagie ramiona. Gorset uciskał jej biust, podkreślając sylwetkę Luny, od pasa w dół materiał sukni ślubnej rozkloszowała się oraz ozdobiona została małymi niebieskimi różyczkami, które miały przynieść jej szczęście.

– Nie będzie ci zimno? – spytał zatroskany Harry, podając do jej dłoni wiązankę białych róż.

– Nieważne – uśmiechnęła się.

– Nie pozwolę ci zmarznąć.

Wyjął z kieszeni spodni swoją różdżkę, po czym rzucił na nią zaklęcie ciepła. Podziękowała mężczyźnie, posyłając w jego stronę delikatny uśmiech. Objęła ramię Harry’ego, po czym westchnęła leciutko.

Goście wstali miejsc, gdy zaczęła grać muzyka. Swój wzrok skupiła na Rolfie. Obrócił się do niej, obdarowując ją swoim złotym uśmiechem. Zaklęcie przyjaciela działało, nie czuła zimna na swoich odsłoniętych ramionach. Wszyscy zgromadzeni patrzyli na nią z radością, kiedy zmierzała ku altanie. Była szczęśliwa, że i bliscy będą świadkami tej podniosłej dla niej chwili.

Harry podał rękę Luny Rolfowi, po czym stanął obok Rona w pierwszym rzędzie. Lovegood posłała lekki uśmiech swoim druhnom, Ginny oraz Hermionie, po czym  spojrzała na narzeczonego. Jego błyszczące, niebieskie tęczówki, które przypominały jej błękit oceanu, wpatrywały się z wielką radością na pannę młodą.

Mistrz Ceremonii zaczął przemawiać do tłumu, a tuż po tym Luna oraz Rolf złożyli małżeńską przysięgę i założyli na serdeczny palec złotą obrączkę – symbol miłości oraz wierności partnerskiej.

– Na mocy nadanego mi przez Departament Praw Czarodzieja oraz innych członków zgromadzenia, ogłaszam was mężem i żoną. Możesz pocałować pannę młodą – dodał na koniec, zwracając się bezpośrednio do Rolfa.

Mężczyzna zbliżył się do Luny i złożył na jej usta słodki pocałunek. Goście weselni zaczęli klaskać, wstając ze swoich miejsc.

– Wyszłam za mąż! – zawołała wesoło.

Luna nie sądziła, że kiedykolwiek będzie aż tak szczęśliwa.

____

Niektórzy z pewnością kojarzą ten post. Opublikowałam go na moim blogu z recenzjami, który został usunięty. Pojawił się tutaj ponownie, by tekst się tym razem nie zmarnował, no i też jeszcze nałożyłam poprawki.

Mam dylemat, co do następnej notki. Co byście chcieli zobaczyć, znów coś potterowskiego, a może z innej beczki i przedstawić Zmierzch albo Dragon Ball? Mam nadzieję, że pomożecie mi z wyborem.

Całuję :*