Wampir Jose: „Proszę, wybaczcie mi.”

Rok 1398.

Minęły niecałe dwa miesiące, odkąd Jose przybył do schronu i odbył poważną rozmowę ze swoim mentorem. Agrypin wybaczył mu wszystkie złe uczynki jakich dokonał i przyjął go pod swój dach. Hiszpan obiecał sobie, że już nigdy nie sprzeciwi się własnemu stwórcy; będzie zwracać się do niego z godnością – tylko w taki sposób mógł odpokutować. Nie chciał go ponownie zawieść.

Musiał jeszcze zdobyć zaufanie Yamara i jego żony Amiry. Zaraz po rozmowie z Agrypinem poszedł do Hindusów, żeby z nimi porozmawiać, ale oni nie chcieli go widzieć – cały czas przebywali w towarzystwie Agrona i Nasira. Był naprawdę wdzięczny wampirom, że się nimi opiekowali, ale mimo wszystko czuł do siebie wielki żal. Zmienił Hindusów w krwiopijców, więc jako mentor to on powinien pokazać im, jak właściwie polować. A Jose raczej nie nadawał się do tego, aby uczyć wampirów samokontroli, skoro sam się z tego nie wywiązywał – raczej i jego trzeba było przeszkolić od podstaw.

Jose miał teraz nadzieję, że Hindusi nie wyrzucą go za drzwi, jak ostatnio, i dadzą mu szansę, by go wysłuchali. Stanął przed ich komnatą, chcąc już zapukać do drzwi, ale niespodziewanie ogarnął Hiszpana strach i cofnął rękę. A co, jeśli to jeszcze za wcześnie? Może lepiej dać Yamarowi i Amirze więcej czasu? Stracili dziecko, więc zapewne potrzebują chwilowo spokoju.

Chciał już wrócić do siebie, gdy nagle usłyszał za drzwiami głos Yamara:

– Możesz wejść, Jose.

A więc jest nadzieja na pogodzenie się. Hiszpan odetchnął z ulgą. Wszedł do pomieszczenia powolnym krokiem.

Kiedy Hiszpan wszedł do środka, zauważył, jak Amira siedziała spokojnie na łóżku, spoglądając badawczo na mentora, a potem przeniosła wzrok na męża. Jose podążył jej wzrokiem. Hindus stał naprzeciwko niego, oparty o stół, a ręce miał skrzyżowane na piersi, spoglądając na mentora uważnie; Hiszpan przełknął głośno ślinę, widząc w brązowych oczach Yamara chłód – wiedział, że to będzie trudna rozmowa. Już teraz, gdy tak para lustrowała go z góry na dół, czuł się bardzo, ale to bardzo zażenowany. Zapewne gdyby był człowiekiem, na jego twarzy pojawiłyby się szkarłatne rumieńce.

Przez chwilę w pomieszczeniu zrobiło się niezręcznie, ponieważ wszyscy milczeli. Jose domyślał się, że Hindus nie zabierze głosu dopóty, dopóki Hiszpan tego nie zrobi.

– Proszę, wybaczcie mi – odezwał się Jose, przerywając tę niepokojącą ciszę. – Wiem, że cierpicie z mojego powodu, ale… nie wiedziałem, co robię. Byłem zamroczony, wściekły na cały świat, bo… – urwał, bowiem nagle w jego umyśle pojawiła się twarz Marii, przez co do jego oczu napłynęły łzy. Po chwili kontynuował: – Przed moją przemianą odebrano mi najbliższą osobę i, gdy stałem się wampirem, całkowicie straciłem nad sobą panowanie. Nie byłem zbyt wystarczająco silny, tak jak wy. – Hiszpan odważył się zrobić krok w stronę Yamara. – Jest mi naprawdę przykro z powodu tego, co was spotkało – powiedział rozpaczliwie. – Tak bardzo was przepraszam. 

     Czuł, jak po jego policzkach płynęły łzy. Ocierając je dłońmi, zobaczył, jak z jego palców spływała krew.

Po chwili odważył się spojrzeć w oczy Yamara i Amiry. Jego dzieci nocy wpatrywały się na niego zaintrygowane.

– Nie myśl sobie, że zapomnimy o tym, co nam się stało – odezwał się po chwili Yamar. – Przyprowadzając nas tutaj było twoim najlepszym posunięciem, bo zrozumieliśmy z Amirą, jak możemy kontrolować pragnienie. Musieliśmy również przyznać, że mogło przecież być o wiele gorzej. Mogłem na swojej drodze spotkać innego wampira, a wtedy bym już nie żył. Nie bylibyśmy teraz razem, pomimo tego, że straciliśmy syna i nasza dusza obecnie jest cała w strzępach... – przerwał wypowiedź, by stłumić swój ból. Westchnął ociężale i po chwili kontynuował: – Wiemy jednak, że nie ty go zabiłeś, za tym wszystkim stoi Charwich – powiedział tym razem twardo. – Naira opowiedziała nam historię pierwszego wampira, więc postanowiłem wykorzystać swoje nadludzkie siły, żeby się zemścić za śmierć Kirana. Każdy sojusznik Charwicha jest naszym wrogiem, dlatego chcemy dać ci drugą szansę.

– Czy to znaczy, że… – urwał Hiszpan, nie mogąc uwierzyć, co przed chwilą usłyszał z ust Hindusa.

– Tak – przytaknął Hindus. – Wybaczamy ci.

___